Некои кучиња едноставно се раѓаат со „смешни фаци“ – кратки муцки, големи очи и сплескани носеви. Иако изгледаат симпатично, зад овој изглед може да се крие сериозен здравствен проблем. Овој проблем се нарекува брахицефаличен синдром, и најчесто ги погодува расите кои имаат кратка и широка глава.
Станува збор за честа состојба која може сериозно да го загрози дишењето кај кучињата и мачките. Овој текст ќе ве води низ сите важни информации – од симптоми до третман.
Што значи терминот „брахицефаличен“?
Терминот брахицефаличен буквално значи „кратка глава“. Оваа анатомска карактеристика е типична за одредени раси на кучиња и мачки. Пример за брахицефалични кучиња се:
-
Англиски булдог
-
Француски булдог
-
Мопс
-
Пекинезер
-
Бостон териер
-
Боксер
-
Ши цу
-
Шар пеј
-
Ласа апсо
Од мачките, најпознат брахицефаличен претставник е персиската мачка.
Што е брахицефаличен синдром?
Брахицефаличниот синдром е група на анатомски абнормалности кои доведуваат до опструкција на горните дишни патишта. Најчесто ги вклучува следниве состојби:
-
Продолжено меко непце – мекото непце е предолго и влегува во дишниот пат.
-
Стенотични (стеснети) ноздри – носните отвори се тесни или колабираат при вдишување.
-
Извртени ларингеални сакули – меко ткиво навлегува во дишникот и го блокира протокот на воздух.
Некои кучиња можат да имаат и дополнителни компликации како стеснета трахеа, парализа или колапс на ларинксот.
Симптоми на брахицефаличен синдром
Кучињата со брахицефаличен синдром покажуваат различни симптоми, вклучувајќи:
-
Гласно дишење, особено при вдишување
-
Давење при голтање
-
Нетолеранција на вежбање
-
Цијаноза (сини јазик и непца)
-
Колапс по физичка активност
-
Зголемена телесна тежина која го влошува проблемот
-
Спиење на грб – обид за полесно дишење
Симптомите се влошуваат во топло и влажно време.
Како се дијагностицира брахицефаличен синдром?
-
Стеснетите ноздри се дијагностицираат со физички преглед.
-
За дефинитивна дијагноза на продолжено меко непце и ларингеални сакули, потребна е општа анестезија.
-
Често е потребна и рентген снимка од градниот кош за проценка на долните дишни патишта и белите дробови.
Во тешки случаи, воспаление и нефлексибилни рскавици на ларинксот можат да ја комплицираат состојбата.
Третман и хируршка интервенција
Третманот зависи од сериозноста на симптомите. Најчесто се прави:
-
Ресекција на мекото непце (стафилектомија)
-
Хируршка корекција на стеснети ноздри
-
Отстранување на извртени ларингеални сакули
Операциите се вршат под општа анестезија. Во некои случаи, потребна е привремена трахеостомија ако има значајно воспаление или крварење.
Постоперативна нега
По операцијата, кучињата мора да се следат 24 часа во ветеринарна установа. Можни постоперативни ефекти се:
-
Кашлање
-
Давење
-
Воспаление
-
Ризик од блокада на дишните патишта
Во хронични случаи, перманентна трахеостомија може да биде единствено решение.
Прогноза
-
Млади кучиња со брахицефаличен синдром обично имаат одличен постоперативен исход.
-
Постарите кучиња, особено со колапс на ларинксот, имаат послаба прогноза.
Важно е да се интервенира навремено – пред да настанат трајни оштетувања на дишните патишта.
Заклучок
Ако имате брахицефаличен миленик, внимавајте на симптомите и реагирајте навреме. Консултирајте се со ветеринар при првите знаци на отежнато дишење. Иако изгледаат слатко, брахицефаличните кучиња често имаат сериозни здравствени предизвици кои бараат внимателен надзор и понекогаш хируршки третман.
